Henrie Vogel, Wirbel

Vanmiddag liep ik in het bos, op de dode bladeren van 2022. Ze vormen straks de bladeren van 2023.
Het viel me op dat ik gegroeid was, ik merkte op dat ik minstens 10 cm hoger was dan voorheen. Ja echt. De ervaring die ik als kind had met blikjes gebonden onder mijn schoenen.
"Er is iets omhoog gezakt!", schoot door me heen. Ik voelde onwillekeurig aan mijn buik en hart, ja die zaten hoger. 

Wirbel
Zo noem ik het schilderij op de foto. Ik had het vorige week net gereed. 
Het beeld begon maanden terug als een spiraal- twee zelfs. Een linksdraaiende en een rechtsdraaiende spiraal over elkaar. Het werd gedoe. Ik kwam er niet uit want ik was er niet in. Dan dien je te wachten. En dan zakt er zomaar iets omhoog.